“Het was er wel en toch ook weer niet…”

12 april 2021

“Wist ik 25 jaar geleden maar wat ik nu wist.”, vertelt Arda (45 jaar) ons. Ze is geboren zonder linker onderarm en sinds enkele jaren een licht spastisch rechterbeen en een pijnsyndroom in haar buik. Jarenlang dacht ze dat het niet mogelijk was om te sporten. De onwetendheid van toen en het missen van een goed voorbeeld, heeft zij inmiddels omgezet in een ambassadeursrol en grote gedrevenheid in de sport!

Freakshow?

Arda kwam zo’n twee jaar geleden in aanraking met para-atletiek en is gaan kijken bij een krachttraining in Amsterdam. “Ik was bang voor een soort freakshow, waar protheses van armen en benen door de hele sportzaal zouden liggen. Maar dat was helemaal onterecht! Iedereen was fanatiek aan het trainen. Op een bepaalde manier waren de handicaps er wel en toch ook niet. Er werden veel grapjes gemaakt en de sfeer was heel open. Iedereen was welkom.” Arda vertelt eerlijk over de bewijsdrang die zij jarenlang heeft gehad en de manier waarop ze zeker 35 jaar heeft gedaan alsof ze beide armen had. Met een flinke overcompensatiedrang en uiteindelijk helaas een burn-out tot gevolg. Langzaamaan kwam de balans weer terug in haar leven en sinds twee jaar maakt ook sporten daar een belangrijk onderdeel van uit.

Discipline

De zoektocht naar een geschikte sport, was nog niet gemakkelijk. Arda zocht een competitieve sport en neemt graag deel aan wedstrijden. Soms kreeg ze te horen dat ze beter recreatief baantjes kon zwemmen, maar dat past niet bij haar gedrevenheid. Die baantjes is ze wel gaan zwemmen en samen met haar man fietst ze veel. Ook krachttraining zit inmiddels in haar wekelijkse routine. “Er ontbrak alleen nog één sport, namelijk hardlopen”, vertelt Arda. Zodoende kwam ze bij para-atletiek uit en traint ze inmiddels, naast een fulltimebaan in de recruitment, voor een achtste triatlon aankomende zomer! Er is veel discipline nodig om zo ver te komen en ook goede begeleiding van trainers en fysiotherapie is essentieel. Bij Arda ontbreekt het hier gelukkig niet aan. De aansturingsproblemen van haar rechterbeen heeft ze aangepakt met veel krachtraining, oefeningen van de fysiotherapeut én mentale support. “Dat de atletiek coach tegen me zei dat ik wél mee kon doen met hardlopen, was een prachtig cadeau! Ik word blij van sporten en het geeft me zelfvertrouwen.”

Ongeorganiseerde sport

Arda is geen lid van een vereniging. Ze sport zelfstandig en onder begeleiding met verschillende trainers. Dit past bij haar. “Ik vind dit een fijne manier van sporten. Ik heb geleerd om iedere dag ‘in te checken’ met mijn lichaam en te voelen wat kan en wat niet. Soms is het dan nodig om een training te verzetten of minder zwaar te trainen. Dat is het voorbeeld van ongeorganiseerd sporten. Mijn valkuil is vooral dat ik over mijn grenzen heen ga. Voor anderen geldt dat wellicht niet. Die hebben bijvoorbeeld juist baat bij een sportmaatje of clubgenoten als extra stimulans om te gaan bewegen.” Vanwege deze verschillen adviseert Arda om zelf altijd goed aan te geven wat je wil én wat je daarvoor nodig hebt. “Als je niet weet wat er kan, stap dan naar iemand toe die je kan helpen.”

Elke dag een beetje beter worden

Voor Arda is sport een manier om de kwaliteit in haar leven te verhogen. Elke dag een beetje beter worden en haar eigen doelen nastreven: “Die triatlon wil ik finishen, dat is mijn doel. Het maakt niet uit hoe lang het duurt, want de wedstrijd uitlopen is al zo’n prachtige overwinning.” Arda krijgt gelukkig begeleiding van goede en ervaren trainers vanuit de verschillende sporten die ze doet. Ze hebben ook onderling contact met elkaar en met haar fysiotherapeut. “Als een trainer iets niet weet over een bepaalde handicap of mogelijkheid, is dat logisch. Maar geef dan aan dat je het gaat navragen en kom er bij de sporter op terug. Op die manier laat je zien dat iedereen welkom is en dat ook jij als trainer bereid bent om iedere dag een beetje beter te worden.“ Arda sluit ons gesprek af met een mooi advies voor alle trainers: “Kijk naar de sporter als mens. Vraag eerst wat hij/zij wil en nodig heeft, voordat je het zelf invult. Kijk dan samen hoe je de sportieve doelen kunt bereiken.”

Haar enthousiasme in het gesprek is bijna niet over te brengen in een artikel. Maar zoals ze het zelf ook zegt, “met kleine stapjes beginnen en niet opgeven!” Laat dat het motto zijn voor álle sporters.  

Starten met sporten?

Ben jij enthousiast geworden en wil jij aan de slag, maar weet je nog niet welke sport? Bekijk dan de pagina met alle sporten en kom er achter welke sport bij jou past.

Of ben je benieuwd welke sportverenigingen er bij jou in de buurt zijn? Ga dan naar www.unieksporten.nl en zoek op jouw postcode naar het sportaanbod in de buurt.   

Terug naar overzicht

Deel deze pagina