Daniel Perez pakt zilver op de Paralympics

18 september 2016

RIO DE JANEIRO - Daniel Perez kan terugkijken op een voortreffelijk Paralympisch debuut. In de teamwedstrijden samen met Judith Bulthuis en Bernd Meints volgde ondanks een maximale inzet vroegtijdige uitschakeling. Maar in het individuele toernooi stond hij onomstotelijk z’n mannetje, met het veroveren van een glinsterende zilveren plak als eindresultaat. De eerste Nederlandse boccia-medaille ooit sinds het bestaan van de Paralympics.

In de eerste poulewedstrijd in de BC1-klasse moest Perez de degens kruisen met de Zuid-Koreaan Yoo Won Jong, die met zijn 39 lentes niet de jongste is en ook niet won. In de eerste end nam de pupil van Lim Gwang-Taek weliswaar brutaal de leiding, maar bij die speldenprik bleef het. In de tweede end boog de favoriet uit Enschede de achterstand om in een voorsprong. In de derde end voegde hij zowaar drie punten toe aan zijn totaal, na een geniale laatste bal die in wezen te definiëren was als een ‘vierpuntenbal’. De wedstrijd was daarmee in feite beslist. Dat de Koreaan vervolgens nog drie keer tegenscoorde, was slechts interessant voor de statistieken.

Suprematie

De volgende dag was in het tweede duel de Tjechische Katerina Curinova(30) de tegenstander in de Carioca Arena-2. Op de tribunes was onder meer ‘hoog’ bezoek uit Nederland in de persoon van VWS-minister Edith Schippers neergestreken. Gelijk al in de openingsend liet Perez zijn suprematie gelden. Zijn inspanningen, die bol stonden van een hoge mate van tactisch vernuft, resulteerden in een uiterst comfortabele 5-0 tussenstand. Na de tweede end was de voorsprong zelfs opgelopen tot 8-0. Het huilen stond de Tjechische daarom ook nader dan het lachen. Desalniettemin slaagde ze erin om nog om te eer te redden, wat haar buigzaamheid karakteriseerde. In de slotend prikte Perez er nog eentje bij: 9-1.

Geen ‘tegenspraak’

Vroeg in de avond stond tegen de doorgewinterde Noor Roger Aandalen de derde poulewedstrijd de rol. De 51-jarige boccia-speler uit Lillestrom heeft al deelgenomen aan de Paralympics van Atlanta, Sydney, Athene, Beijing en Londen. In Griekenland wist hij beslag te leggen op het zilver, in Engeland op het brons. Echter van een dergelijke staat van dienst was dit keer weinig terug te zien. Heerser Perez duldde in geen enkel opzicht ‘tegenspraak’, en zegevierde met liefst 11-0 (3-0, 1-0, 3-0 en 4-0). “Ik speel bij voorkeur ‘dichtbij’ wanneer ik mag beginnen met de Jack. Zeker tegen deze Noor, want ik weet van hem dat hij daar absoluut niet van houdt. Die tactiek was dodelijk”, reageerde Perez direct na afloop.

‘Toro’

Een dag later trof Perez de ‘voetspeler’ Panagiotis Soulanis(25) in de kwartfinale. Ook deze Griek had zichtbaar moeite met het korte spel, iets waar de Enschedeër dankbaar gebruik van maakte. Op de keper beschouwd was Soulanis geen partij voor de ontketende speler met Spaans bloed in de aderen, in wie de ‘toro’ compleet was losgebrand. Met 2-0, 5-0, 4-0 en 2-0 moest de Griek eraan geloven.

Het duel duurde zo kort, dat zelfs zijn vaste volgers van de Nederlandse pers volledig misgrepen in de mixed zone.

Opperste concentratie

Een voedzame lunch was broodnodig, aangezien amper vier uur later al weer de halve finale geprogrammeerd was. Antonio Marques(52) luidde de naam van de opponent. De ervaren Portugees, in Rio voor de zesde keer deelnemer aan de Paralympics met onder andere de gouden plak van Seoul in de prijzenkast, had tijdens de ochtendsessie stevig indruk gemaakt. In een bloedstollend gevecht rekende hij af met de Braziliaanse publiekslieveling José Carlos Chagas. En in de poulefase had Marques de latere Paralympisch kampioen met flinke cijfers afgetroefd.

De titanenstrijd was koud begonnen, of de Portugees keek al tegen een hopeloze 6-0 achterstand aan. Perez, die in een staat van opperste concentratie verkeerde, toonde geen enkel mededogen. Uiteindelijk prijkte er een indrukwekkende 8-1 op het scorebord. Met een staande ovatie verliet hij de arena. “Dat het zó gemakkelijk zou gaan, had ik totaal niet verwacht. Interessant was dat ik in de eerste end nog vier ballen over had. Ik heb toen eerst ruimte gecreëerd om vervolgens te ‘plakken’. Ja, dat was een end uit het boekje”, onderstreepte Perez.

Slotakkoord

De finale op vrijdag 16 september tegen de excentriek ogende blauwharige David Smith(27) uit Swansea stond bij voorbaat al garant voor het nodige spektakel. Immers, de twee ontlopen elkaar niet veel in sportieve zin. De ene keer wint de Nederlander, de andere keer de Brit. De eerste drie ends leverden telkens één punt op voor Smith, die daardoor feitelijk op rozen zat. Perez probeerde er nog een subliem slotakkoord uit te persen, gepaard gaand met de onvermijdelijke risico’s. Het mocht echter niet baten. De (geflatteerde) eindstand van 0-5 kon worden bijgeschreven in de Paralympische annalen. “Misschien had ik iets aanvallender moeten spelen. Maar goed, met deze zilveren medaille ben ik ook al heel erg blij. Het is tot nu toe mijn beste prestatie ooit, dus waarom zou ik gaan zitten kniezen na dit verlies? Ik laat nu alles even bezinken, over een poosje neem ik de draad op boccia-gebied weer op. Of ik nu op míjn beurt mijn haren oranje laat verven? Ik dacht het niet, want dan krijg ik ruzie met mijn zus. Die is tevens mijn kapster, vandaar”, aldus Perez. 

 

Door Chris Korsten

Terug naar overzicht

Deel deze pagina