Sporten met een spierziekte: Louis en Thomas
10 september 2018
Sporten is een gezonde uitlaatklep voor veel mensen. Jezelf in het zweet werken, oefenen in behendigheid, de spanning van een wedstrijd. Een spierziekte hoeft daarvoor geen belemmering te zijn. Dat blijkt uit de verhalen van de fanatieke rolstoelrugbyer Louis (65) en de getalenteerde boccia-speler Thomas (16).
Behalve voorzitter van de Helpdesk Hulpmiddelen is Louis Wiederholdt (65) ook een enthousiast rolstoelrugbyspeler. In de sporthal kan hij zich helemaal uitleven in het snelle en tactische spel. ‘Rolstoelrugby is een echte teamsport. Het gaat erom dat je goed op elkaar bent ingespeeld. Niet domweg rammen, maar gebruikmaken van ieders kwaliteit. De ene speler blokkeert bijvoorbeeld de tegenstander, zodat de ander eromheen kan.’ Zo’n twaalf jaar geleden kwam Louis vanwege zijn distale spinale atrofie terecht in revalidatiecentrum de Maartenskliniek in Nijmegen. ‘In die kliniek zit een rolstoelrugbyvereniging, de Mavericks. Mijn revalidatiearts is zelf actief in die vereniging en vroeg: is dat niet iets voor jou? Ik ging kijken en ben meteen gebleven. De gezelligheid spreekt me aan, net als het samenspel. Je blijft in beweging en dat is belangrijk als je een spierziekte hebt. Ook ontwikkel je vaardigheden met je rolstoel die je in het dagelijks leven kunt gebruiken. Je wordt behendiger en krijgt meer uithoudingsvermogen. Ik voel me er lekkerder door.’ Sporten gaat over winnen én verliezen. ‘Daar leer je mee omgaan. Op het veld, maar ook daarbuiten. Soms zijn er goede weken, soms mindere. Dat heb je te accepteren. Als ik overdag bijvoorbeeld hard in de tuin heb gewerkt, kan het zijn dat ik ‘s avonds de training oversla. Wedstrijden kosten veel energie. In de eerste helft ben ik heel fanatiek, maar in de tweede helft ben ik moe. Dat vind ik niet erg, het is een gegeven. De sport is heel intensief, maar iedereen speelt mee naar eigen vermogen.’
Thomas heeft Duchenne. Hij speelde ook rolstoelhockey, maar daar is hij mee gestopt toen de spierkracht in zijn armen te veel achteruit ging. Bij boccia werpen de spelers om de beurt een bal zo dicht mogelijk in de buurt van de witte bal in het speelveld. ‘Dat kan ik nog prima met de spierkracht die ik nu heb.’ Het werpen van de ballen vraagt veel behendigheid en tactiek. ‘Iedereen kan boccia spelen, maar je moet wel talent hebben. En balgevoel. De zachte ballen zijn veel moeilijker weg te stoten dan de harde.’ Boccia kan als teamsport beoefend worden, maar in de wekelijkse training van Thomas is vooral aandacht voor de individuele variant. ‘Je leert zowel aanvallend spelen als verdedigend. Ook moet je rekening houden met de sterke en zwakke kanten van je tegenstander. Ik ben bijvoorbeeld zwak achterin, maar sterk in het middenveld.’ Dat weten de andere spelers ook. ‘Ik hoor wel eens een tegenstander zeggen: o nee, moet ik weer tegen Thomas!’ Niet zo verwonderlijk als je ziet wat Thomas met boccia inmiddels heeft bereikt: vier keer jeugdkampioen en twee keer brons op het Nederlands kampioenschap. Momenteel zit hij in het nationale talentteam. Daarmee maakt hij kans om door te stromen naar de ploeg die in 2020 afreist naar Tokio voor de Paralympische Spelen. Zijn trainer Ramon Storm wordt heel vrolijk van boccia.’Het mooie vind ik dat je het kan blijven spelen, ook als je spieren achteruitgaan. Een vader van een van de spelers vertelde dat zijn zoon had uitgeroepen: “Wauw, nu zit ik ook op een echte sport!” Dat was echt een kippenvelmoment.’ (Bron: Maarten Das, spierziekten.nl)
Het gehele artikel 'Sporten met een spierziekte' vind je hier
Terug naar overzicht&cropxunits=600&cropyunits=400&width=500&height=500&scale=both)
