Bas Tietema: 'We hebben helden nodig'

18 april 2019

Hij was een belofte in het Nederlandse wielrennen, maar zijn lichaam stokte de ontwikkeling. Bas Tietema (24) uit Zwolle werd door zijn zusje Iris, die het syndroom van Down heeft, ambassadeur van het Gehandicaptenfonds en strijdt voor aandacht voor gehandicaptensport. ,,We hebben helden nodig.’’

Het lichaam heeft even rust, de rust die het hard nodig heeft na een fietstocht van ruim 1500 kilometer door Nederland. Bas Tietema deed vorige week alle 18 eredivisie voetvalstadions aan in Nederland. Overal werden lokale sportverenigingen betrokken zijn tocht en reden bekende Nederlanders een deel van het parcours met hem mee. De spierpijn heeft hij er graag voor over. Tietema haalde geld op, maar belangrijker nog: aandacht.

Tietema is een valide sporter, al maakten lichamelijke ongemakken een einde aan de belofte die hij als wielrenner was. De fiets heeft hij nog lang niet opgeborgen. Hij fiets nu op topcompetitieniveau bij de IJsselstreek en combineert dat met een maatschappelijke carrière. Want een profcarrière zit er niet meer in, realiseert hij zich.

Voetballen

Dat hij zou gaan fietsen was in zijn jongste jaren helemaal niet duidelijk. Tietema was een talentvol jeugdvoetballer, schopte het zelfs tot de jeugdopleiding van PEC Zwolle. ,,Maar toen ik in 2009 mijn kruisband scheurde, was het snel klaar.’’ Het revalidatieproces bracht hem in aanraking met de fiets en dat ging hem steeds beter af, zeker nadat hij zijn eerste racefiets kocht. ,,Ik reed wedstrijden bij de nieuwelingen en junioren en ik begon mee te doen om de overwinningen. Het was best wel een stap om van een teamsport naar individuele sporten te gaan. Ik was gewend met een team op pad te zijn en was nu veel op mezelf aangewezen. Qua trainingen, ik moest ineens van alles regelen. Bovendien was ik veel meer met mijn eigen lichaam bezig om alles goed te krijgen.’’ 

Zijn talent begon op te vallen, de alom gerespecteerde jeugdopleiding van BMC hapte toe. ,,Ik was vol vertrouwen, voelde me enorm sterk. Ik wilde prof worden. Zeker toen ik ook eens een podiumplek haalde bij Parijs-Roubaix voor de beloften.’’

Tietema kon de belofte vooralsnog niet waarmaken. Een sleutelbeenbreuk in zijn tweede jaar bij BMC gooide al roet in het eten. ,,Zeker nadat ik heel slecht reageerde op de medicatie daarna. Bovendien kreeg ik huidproblemen, zeker bij warmte en inspanning. Een soort netelroos waar ik heel veel last van had. Mijn lichaam was tijdens het sporten ineens met heel andere zaken bezig dan met de sport zelf. Dat kostte heel veel energie, maar zorgde ook voor pijn en jeuk. Ik kon niet meer trainen.’’

Rust

Inmiddels lijkt de rust teruggekeerd in zijn lichaam, al is Tietema nog steeds niet helemaal hersteld. Na BMC reed hij een jaar voor Beat Cycling, maar na een goed begin ging het ook in die periode mis met zijn lichaam. ,,Dat is zo balen’’, zegt hij. ,,Je kunt beter iets breken, want dan weet je waar je aan toe bent en hoe lang het herstel duurt. Dan is het revalideren en weer aan de slag. Nu is er steeds die onzekerheid. Dat doet wel wat met je, hoor’’, geeft hij toe. ,,Ik weet dat ik hard kan fietsen, maar als het er dan door andere oorzaken niet uitkomt is dat heel frustrerend.’’

Het noopte hem tot het maken van keuzes. Tietema concentreerde zich op een maatschappelijke carrière. Eind vorig jaar werd hem gevraagd ook actief voor het fonds te worden. ,,Om meer aandacht te genereren. Dat leek me een goede kans voor mezelf om ook de wereld buiten het sporten te leren kennen. Al snel werd duidelijk dat er een evenement zou moeten komen. De combinatie met wielrennen was er snel.’’

Het plan om alle eredivisiestadions in Nederland langs te fietsen en lokale sportclubs te betrekken bij het evenement werd geboren. ,,Ik op de fiets langs al die stadions. We nodigden in elke plaats lokale verenigingen uit om iets te laten zien van hun gehandicaptensport en vroegen mensen mee te fietsen. Ook bekende Nederlanders. Frits Barend, Herman van der Zand, Koen Verweij en Jutta Leerdam fietsten mee. Zo konden we een beeld neerzetten van de sport en mensen in het zonnetje zetten.’’

Iris

Zijn zus Iris was de reden dat hij ambassadeur werd. ,,Eerlijk gezegd was ik er anders niet zo betrokken bij geweest, denk ik. Maar nu gaat het voor mij om veel meer dan het syndroom van Down. Ik weet nu veel meer. Iris heeft het goed voor elkaar, hoor. Ze werkt de hele week. Het is een heel spontaan meisje. Opgroeien met haar ging in het begin prima. Pas toen er ook leukemie bij haar werd geconstateerd kreeg het enorme impact. Ik was veel met PEC op pad, dat was een moeilijke tijd. Maar nu zie ik haar weer genieten. En kan ik me iets anders maar moeilijk voorstellen. Leven met haar heeft mij betrokken gemaakt bij gehandicaptensport. En ik merk dat veel mensen niet weten wat er nodig voor is om zaken voor elkaar te krijgen. Voor een tandemrijder om een piloot te regelen bijvoorbeeld. Het is een vicieuze cirkel. De gehandicaptensport heeft helden nodig, maar die helden komen er niet als er weinig aandacht voor gehandicaptensport is.’’

Bron: Door zijn zusje strijdt Bas Tietema nu voor de gehandicaptensport: ‘We hebben helden nodig’, De Stentor, Walter van Zoeren, 14/04/19. Foto: Henri van der Beek

Terug naar overzicht

Deel deze pagina