Vandaag op AD.nl: Tamara klom uit een zwart gat dankzij para ijshockey

08 juni 2018

TILBURG - De rugoperatie van Tamara van Laarhoven eindigde in een dwarslaesie. Zonder medicijnen kan ze 2,5 uur zitten per dag. Ze knokte zich in het Nederlandse damesteam para ijshockey. Haar vizier is nu gericht op 2022: de paralympics in Beijing.

Reus, Luna en Jip drentelen rond de rolstoel van Tamara van Laarhoven terwijl ze over de zandpaden van de Oude Warande rijdt. Zoals iedere ochtend laat ze de honden een uur lang uit in het bosgebiedje. Het is tevens een mooie krachttraining, al moet ze haar handen eigenlijk wat zien te ontlasten. Jaren van rolstoelrijden eisen hun tol. ,,Op 5 juli word ik geopereerd, voor de negende keer."

Maar denk niet dat de 41-jarige Tilburgse hier gebukt onder gaat. Van Laarhoven klinkt opgewekt, is rechtdoorzee en heeft een grote passie: para ijshockey. En die ontdekte ze eigenlijk door haar pijnlijke handen. De dokter adviseerde dat ze moest stoppen met basketbal en een andere sport moest zoeken. ,,In zo'n sleetje, de sledge, heb ik veel minder last van mijn handen."

Prikstokken

Bij para ijshockey bewegen spelers zich voort met prikstokken, waarmee ze ook de puck spelen. ,,Het is een ruige sport, hard en snel. Leuk! En vallen is niet erg, je zit heel laag bij de grond."

Het Nederlandse vrouwenteam para ijshockey met in het midden Tamara van Laarhoven uit Tilburg. © Tamara van Laarhoven

Eerst een stapje terug in de tijd. Ze was fanatiek handbalster naast haar werk als verpleegkundige. Twee versleten ruggenwervels deden haar op de operatietafel belanden. Maar beter werd het niet. ,,Technisch gezien was de operatie gelukt, kreeg ik te horen. Maar ik heb er een dwarslaesie aan overgehouden." Haar leven veranderde compleet, ze belandde in een rolstoel, werd 100 procent afgekeurd vanwege de pijn en kan zonder medicijnen maar 2,5 uur zitten.

Polar Bears

Het was een zwart gat en ja het kostte heel veel kruim. Maar inmiddels, acht jaar later, durft ze te zeggen dat ze best wel op de goede weg is. En daar speelt het ijshockey een belangrijke rol in. Als de ijsbaan open is, reist ze in haar aangepaste auto wekelijks naar Dordrecht om te trainen bij de Polar Bears. Daar vroegen ze of ze mee wilde spelen in de Beneleague (België-Nederland). Er volgde een uitnodiging voor het nationale vrouwenteam, waarmee ze in mei het eerste WK speelde in Tsjechië.

Ze speelt met rugnummer 46, het geboortejaar van haar inmiddels overleden moeder. ,,Het wereldkampioenschap was geweldig. Ik heb me die week geen seconde gehandicapt gevoeld. Al liep de één op krukken, had een ander een prothese en zit ik in een rolstoel. Maar niemand die vroeg: moet ik je helpen? Je zit in jouw wereldje en hoeft niet tegen de gezonde mensen op te boksen."

Para ijshockey is een relatief onbekende sport. Weinig teams hebben voldoende spelers. Dan wordt er uitgewisseld. Van Laarhoven deed bijvoorbeeld een wedstrijdje met Noorwegen mee. De sport mag daarom best aan bekendheid winnen, stelt ze. Haar vizier is nu gericht op 2022, de paralympische winterspelen in Beijing (China). ,,Het zou mooi zijn als we dan een volwaardig team hebben."

Meer weten over Para Ice Hockey? Neem dan contact op met paraicehockey@gehandicaptensport.nl.

 

Bron: AD.nl

Terug naar overzicht

Deel deze pagina